Yine bi’ çığ koptu gönül dağımdan,
Sinem parelendi döş yaman oldu.
Kendim kavrulurken kendi yağımdan,
Hayat mücadelem boş yaman oldu.
Yaslandığım yarlar tepeme çöktü
Ak bildiğim aklar hep kara çıktı,
Beni dürüstlüğüm mertliğim yıktı
İyilik güzellik hoş yaman oldu.
Azınan boşalmam içim dopdolu,
Çırpındıkça aratıyor yıl yılı,
Sondan başa kat ediyor yol yolu,
Ayak baştan aciz baş yaman oldu.
Uzandığım dallar kurudu kökten,
Selama sabaha el olduk çoktan,
Umudu kesmek de yok amma Hak’tan,
Haller Per perişan iş yaman oldu.
Vardım vardım ırak kaldı yüceler,
Ah bu dile düğüm atar heceler,
Hesaplardan hesap sorar geceler,
Hayal can çekişir düş yaman oldu.
KURTOĞLU’M başımdan gitmez gam güman,
Efkâr tabur tabur dert tümen tümen,
Ömrümü tüketti hercai zaman,
Sızlanır seneler yaş yaman oldu
15-Temmuz–2009 –Çarşamba
Rifat KurtoğluKayıt Tarihi : 28.6.2011 12:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rifat Kurtoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/28/dus-yaman-oldu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!