Düş Sokağı Sakinleri Şiiri - Eylül Gökdemir

Adı bende saklı bir erkekti Ystanbul
Dilimde duam
Dizimde derman
Ömrüme ferman
Adı bende gizli kaldı nihayet
Şafak türküleri gibi

Kolay olmayacak demiştim kendime
Kolay olmayacak seni
Bu sevdayı kazıyıp da atmak
Hangi ayrılık kolay olmuş ki

Mesajında
Deniz kenarındayım
Arabada
Yan koltukta sarı saç telin var
Demiştin

Aşk bu değil demiştim
Hatırlasana
Vurursun yumruğunu masaya
Söke söke alırsın vermezlerse
Ve hatta sökülmüş de bekliyordum
Aylardan beri
Bizim sokakta

Oysa bir zamanlar
Güneş benim gözlerimden doğar
Mehtap bakışlarımda yıkanır
Yakamozlar dökülürdü akşamlarına
Düş sokğı sakinleri olurduk
Birlikte

Özlemlerindeki gibi
Hırçın dalgalar vururdu
Yüreğinin kıyılarına
Coşardık
Taşardık

Nazlı gelinciklerin
Dağ başı sedalarının
Yazılmamış mısralarıydın

Sonra
Sonra yalnızlığım oldun dolu dolu
Serseri bulutlar gibi oynaştın kirpiklerimde
Gözlerime yağdın acımasızca
Kızılcık şerbeti oldun
Kanlı hıçkırıklarımın kıvrımlarında
Ayak seslerini özledim Yâr

Sen biriktirdim habersizce
Aklımın heybesine doldurdum
Mahkum yalnızlığımın karanlık hücresinde
Sevdamı yazdım aklımın müsveddesine
Dile getiremediğim
Söyleyemediğim
Tepki alırım diye gizlediğim her ne varsa

Adı bende saklı kaldı düşlerimin
Adı bende gizli bir yer oldu İstanbul

Git artık
Git
Beni bana bırak bu şehirde

Eylül Gökdemir/Asimaral... 30.01.2006 01:01:00