Düş Sesleri Şiiri - Oktay Coşar

hücremde yabani bir fırtına
açım çok açım çok
kötü kalpli parmaklıkların arasında bir gölge
hissiz duygu bir tabak sancı uzatıyor
hani her çetele bir masaldı

yaşamı beş geçe avlumdayım
ayrılıklar volta atıyor
kavuşmalar yüzünü buruşturmuş
ben yeni çiseleyen umut taneciklerini topluyorum
sırtımda tozlanmış dargınlıklarım
sessizliğim dilimin altında ipsiz bir uçurtma
suçlarını yıldızlara armağan eden akvaryum mahkumları
zamanın adı vicdansız gardiyan
ne kadar da çıplağım bu mülksüz saatlerimde
yorulmadan tırtıklıyorum rüyalarımı
neyse ki çoğaltmış yazgı benim adıma
birden kararıyor düşlerim
hüzün bastırıyor gürül gürül
kaçmıyorum ruhumdan
daha ne kadar ıslanabilir ki geçmişim

omzuma geleceğime gebe bir kadın konuyor sonra
kulağıma anımsadığım küllerini fısıldıyor
gecesini gündüzünü soyuyor koynumda
elindeki neşteri ağır ağır bileyliyor teninde
kesiyor yüreğimin siyahını usulca
sızı büyüklüğünde irin uçuyor havaya
boşalan yere dudağını koyuyor gülümseyerek
parçalarımı birleştiriyor dokunarak
avucuma bakir bir ayna tutuşturuyor
avlumdaki fırtına çok daha evcil artık
acılarım şakalaşıyor silikleşirken
kendime tutsaklığım çözüyor bağını
kadın iyice doğuruyor benliğime
hücrem kayıp yeniden
çok açım çok
çok açım bu narin ve büyülü sevmelere
çok açım bu ecel kuşlarının okşayarak öpüşlerine...