Düş müydün sen? Şiiri - Serap Demirtürk

body {
background: #FFFFFF;
margin-left: 4px; margin-top: 2px;
padding: 0px;
font-family: Times, 'Times New Roman', serif;
font-size: 18pt;
}
p {
margin: 0px;
}

sessizliğine sarıl da kal...
verdiğin sevgini de geri al...
adını her duyduğumda içimin titremesini de unutacağım
ve sevgi denen beyaz buluta artık inanmayacağım...
seni gördüğümde bakacağım o gülen gözlerinin derinliğine de
bulmaya çalışacağım sarfettiğin o sözleri...
ve biliyorum ki...
yağmurlar selleri de getirip ardından yok etmiş bana dair her ne varsa...
yokluğumu sevemedim sende...
bu, içimi acıtıyor...
ama...çaresiz bir dert bu
aşkın tükenmişliği...
seni güzel şiirlerde uçarken gördüğümde...
hüzün sarmıyor içimi...
mutluluğu sen olsun yakaladın diye seviniyor şu deli yüreğim...
en kötüsü de can,
aramızda dağlar,denizler ve senin kahrolası gururun yok...
sadece unutulmuşluk var...
boş ver...
gel seninle akdenizin dalgalarında yüzen çocuğa bakalım..
onun o heyecanlı halinde çocukluğumuzu yaşayalım...ve bir daha yaşanmayacak olan o günleri de anmaktan vazgeçip
dizelere saklanan kafiyeler olalım...
belki bir gün...
belki...
sevgi adına bir sıcak merhaba deriz..
ne dersin...

serap hoca