Sisler içindeydi,
Düş krallığı'nın sarayı..
İçinde yaşardı,
Düş kraliçesi...
Devasa bir düş'ün içinde,
Yalnız yaşayan dev kraliçe...
Kimsesi yoktu,
Yitirdiği,kaybettiği,
Düş kralı dışında..
Ağlardı her gün,
Lahit'inin başında..
Yalnızlığına ağlardı,
Kaybetmişliğine ağlardı,
Kendine ağlardı,
Düşler'in kraliçesi...
Kralı o'nu,
Gülücükler saçan çocukların,
Şarap akan çeşmelerin olduğu,
Cennetinden izlerdi hergün..
Düş Kraliçesi bunu bilmezdi,
Ve o her gün,
Yalnızlığına ağlardı..
Kayıt Tarihi : 14.4.2010 01:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)