Düş Kontesi Şiiri - Betül Tarıman

kato'ya ve cihangir kedilerine

bak! şaşırdı ay menzilini
kalk gidelim geç oldu ama

gelmiyor
kıblesi sokak haylazın
o delirmiş mart aylarını seviyor
ben aşk çocuklarını
cihangir evlerinin

kucağıma çıksa çıkmıyor
huyunu sulardan almış
bakir desem değil
mesih hiç
zamansız yağmur çıkartması
çarşı iznine çıkmış
tırmalıyor şehri
kapı önünde

eğilip kulağına
ölü balıklar düş kurmaz diyorum
kal gidelim geç oldu ama

tutup göğsündeki
tırmık izlerini gösteriyor bana
ben ona korosunu böceklerin
g i t s e m
dalmışım mı ne?
bak yine çatıya çıktı haylaz
inse inmiyor
ne varsa üşüyen yüzeyde
kıvrıldı upuzun
kalçaları en baştan