Düş I... Şiiri - Mehmet Aydemir

Düşle...
Düşle yarını...
Düşle sevgiyi...
Düşle ki gücün içine dolsun...
Düşle dostların olsun...
Düşle düşünü... geçek olsun...

Özünü dinle...
Özünü kurut güneşin ışığında...
Özünü demle çay tadında...
Özünü tavşankanı misali iç...
Özünle zamanda buluş, taze yaprak tadında...
Özünle barış ilan et, en kızgın anında...
Özünde arınki sevap ve günahtan...
Özün de arınmış olsun, kinden ve gafletten...

Huzur bulmak için...
Huzuru davet etmelisin, Tanının cennetinden...
Huzuru acı biberde yogurmalısın...
Huzuru karmalısın en bilinmedik baharatlardan...
Huzuru hazmetmeyi bilmelisin, ayran olmadan...
Huzuru en berrak ırmakların suyunda yıkamalısın...

Zaman beklemez...
Zaman dönmez asla tersine...
Zamanda yaşananlardır gerçekler...
Zamandır hesapsız geçen...
Zamandır daha katı olan demirden...
Zamandır bir su milasi akan...
Zamandır çalınmış olan melodi...
Zamanı geldi...
Zaman özünde arar oldu gerçeği...
Zaman huzuru buldu... bulmasına da...
Zamanı durdumanadı bir an bile...

Bir kendini anlatamadı cihana...
Bir firkinin can yoldaşını bulamadı...
Bir kendinden olan canı sevdi de...
Yinede zamana meydan okudu...

Zamana kayıtsız ve sorgusuz direndi...
Mağrur dik durdu..
Asi ve hür şekilde teslim oldu, olmasınada...
Düşünden ödül vermedi...

Mehmet Aydemir 01.08.2011 saat 23:25