Ruh üşüdü ateş çıktı köz oldu
Yandı ten yandı can
Caydı yine sözünden/ Vefasız canan
Herkes kendi kendinin dostu olmalı
Hızla çalışıyor zaman
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




"Kumru sustu..."
Demek ki o da kendi derdine düştü,
Çünkü haziran haziran gibi değil,
"Güven" kalmadı aylara, yıllara
Mevsimlere... İnsana!
Haklıdır şiir,
Şarkı olunca daha iyi anlaşılacak, eminim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta