Ruh üşüdü ateş çıktı köz oldu
Yandı ten yandı can
Caydı yine sözünden/ Vefasız canan
Herkes kendi kendinin dostu olmalı
Hızla çalışıyor zaman
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
"Kumru sustu..."
Demek ki o da kendi derdine düştü,
Çünkü haziran haziran gibi değil,
"Güven" kalmadı aylara, yıllara
Mevsimlere... İnsana!
Haklıdır şiir,
Şarkı olunca daha iyi anlaşılacak, eminim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta