Düş'eş Şiiri - Deniz Yılmaz Yakut

Bir çıkmaz sokağa bakıyordu hayallerim, çatı katından. Ve bir an daldım birden bire dağıldım, boşluğa düşer gibi, soğuk duvarlara çarpar gibi. Kumdan kalelerime dalgalar çarpar gibi. İlk dengeleri dağıtarak başladık bu aşka. Sırasıyla kalpleri dağıttık, kadehleri dağıttık, telefonları, aynaları dağıttık. Dağınıklığa bağışıklık kazandık oldu olacak dolapları dağıttık, eşyaları da saçlarımızı da.
Dikkatimizi en çok da.
Paramparça olsak da her şeyi dağıtsak da bir tek kafamızı dağıtamadık..

Toparlayamadım.
Dağıldım.
Düştüm.
Sonra fark ettim ki başlı başına bir düş'tüm!