Düş çobanı Şiiri - Müyesser Doğan

Sustuğum yer de paslı cümleler dökülür,
Ankara'nın aksak kaldırımlarına,
Konuşmak kelimeleri yorup,
Mecburi anlamlar yüklemez miydi zaten,
Yaralarımızın Sığıntı Anlatamadıklarına.
Sayfalarca Sessizğindeyim gecenin,
gece yorgun esmer yüzün de.
Gözlerimle okşuyorum,saçlarını.
Saçlarının kırın da,
Ahiretten pullu mektuplar okuyorum sanki.
Tılsımını yitirdi hevesin sonsuz büyüsü.
Bir düş çobanı sürüsünü kaybetti,
Hayal yamacımın deltasın da.
Haydi,
son umudum dan tut sevdiceğim.
Yeni şiirler yazalım,
Şairlik,
ikimize de vasiyet değil mi ?
cocukluğumuzun masumluğundan.
son umudum dan tut sevdiceğim
Yeni şiirler yazalım...