Düş Şiiri - Sinan Öztürk

Hem yakınım onun penceresine hem çok uzak
İncinmiş çiçeklerin saksısı aşinadır
Küsmeyi unutuyorum ben çiçeğime
Hatırlamıyorum bana gülümsediğini
Hatırı sayılır saatlerde düşünüyorum onu
Bazen ay ışığı vuruyor pencereme
O uyuyor
Üstünü örtüyorum ben
Yüreğim üşüyor biraz
Onunsa kirpikleri galiba
İncinmiş saçlarının teline dokunuyorum
Bazen de şehirler arası bir otobüs ile yolculuk yapıyoruz ay ışığında
Başım onun omzunda uyuyorum
Uzak iklimlerin kokusu var saçlarında
Harika diyarların masalına benziyor
Dokunuyor ellerime elleri
Uçsuz bucaksız tarlalarda ayrık otu
Gökyüzü yağmura yakalanmış deniz
Mavisinde kavuşuyoruz onunla biz.