Düş Şiiri - Sedat Önler

Düş'tü sanki, ay yine parıldıyor gökyüzünde.
Yıldızları saymaya çalışıyorum nedensiz, sayılmayacaklarını bile bile.
Sessizliği bozan araba sesleri, mahalle evlerinin açılıp kapanan kapıları.
Hep bir başka oluyor bizim balkon altı.
Dar sokaklardan birine ilişiyor gözlerim,
yalnızlığın hüsranına yenik bir sarhoş tek farkettiğim.

Karanlık...
Olabildiğince zifiri,
getiriyor beraberinde onca güzelliği.
Geceye mahkum insanlar görüyorum.
Yaşamdan umudunu kesmiş, günü birlik yaşayan insanlar bunlar,
biliyorum.
Başıboş sokak serserileri deyipte küçük gördüklerimiz,
evet küçük görürüz nedensiz.
Bizler çok dolu dolu yaşayan insanlarız da sanki,
onları küçük görürüz biz.
Yaşamdan ince kesintiler saklı gecenin karanlığına,
ve eminim ki bir avuçta olsa, hala bir takım ümitlerin saklandığına...