Düş Şiiri - Aydın Gençalp

Bir göl kenarı…
Yaşlı, odun bir iskelenin ucunda
-Tıpkı başka insanlar gibi-(hangi insanlar?)
An’ın hüznünü yaşıyorum
-Balıklar, suları terk etmiş-
Bu ağır canın yükünü taşıyorum
-Kuşlar, göklerden göç etmiş-(hangi gök?)
Koyu sarı bir huzur var
Sapsarı bir huzur ki, sarmalamış her yeri
Ölü bir ağaç var gölün ortasında
Ve son bir yaprak, kanser olmuş dallarında
Suya düşüveriyor o da…
Suya düşüyor o
Suya düşüyor
Suya düş
Suya...
Düşüyor, üşüyor, üşüyor...
Düş...

Bir gemi oluyor suya düş
-en yaprak
Fethediyor gölü bir başına
Gölün hakimi o artık
Utanıyorum kendimden
Pul pul dökülmeye başlıyor yüzüm
Sonra ellerim, çöküyor omzum
Binlerce yaprak olup
-Binlerce koyu, ufacık yaprak-
Bir rüzgarla göğe süpürülüyorum

Geride,
Göl…
Ağaç…
Ve
Düş…