Düş Şiiri - Metin Başol

Seni gördüm düşümde
Beyaz bir gelinlik giymiştin
Ellerinde yapma çiçekler
Süzülüyordun sanki,
Bembeyaz bir kuğu gibi.

Nasılda yakışmıştı sana,
Nasılda mutluydun.
Daha önce yüzüne
Hiç bu kadar güzel,
Yansımamıştı mutluluk…

Sımsıkı sarılmıştı ellerine,
O da çok mutluydu
Sen de ona “tut elimi,
Hiç bırakma beni”
Der gibi bakıyordun.

Herkes çok mutluydu,
Büyük bir coşkuyla bağırmıştın
“Evettttt! ! ! ” diye.
Büyük bir alkış koptu sonra
Coşkuluydu herkes.

Sonra ilk dansınızı ettiniz
Gözleriniz büyük bir aşkla
Bakıyordu birbirlerine.
Daha da sıkıca sarıldı,
Beyaz eldivenli ellerine.

Bir adam...
Köşelerde bir yerde saklanmış,
Bakıyordu mutluluğunuza,
Gözlerinden yaşlar süzülüyordu,
Ağlıyordu…

Görenler anlam veremediler,
“Belki de bir derdi var”, dediler
Kederden sanıyorlardı,
Akan gözyaşlarını.
Oysa yanılıyorlardı.

Kederden değildi,
Gözlerinden süzülen.
Mutluluktan ıslanmıştı,
Herkes dans edip eğlenirken,
Sessizce çıkıp gitti yerinden.

Bir köşede beklerken sessiz,
Alkış sesleri arasında dışarı çıktınız
Bir araba alıp götürdü sizi
Önünde; “evleniyoruz”
Arkasında “mutluyuz” yazan.

Adam mendili götürdü gözüne
Utandı; ellerini kapattı yüzüne.
Sararmış kuru bir yaprak havalandı,
Bir yürek kanadı, bir ateş yandı.
Bir kuş kanat çırptı gökyüzüne.

Herkes evine gitti,
Bir düş burada bitti.

23 Ağustos 2007-Ankara