Hayat gülmediği gibi bizi seven sevdiğini sandığımız insanlarda güldürmedi...
Biz herkese ev ocak oldukda güvendiklerimiz dünyamızı yıktı geçti...
Sonra sonrasımı sanki suçlu bizmişiz gibi kendilerini haklı çıkardı...
Şimdi güven diyorlar neye kimlere güveneyim güvenip sırtımı döneyim...
Dost dediklerim yar bildiklerim sırtımdan vurup hançerlediler...
Şimdi yoldan geçen insanlara bakıyorum bir benmiyim diyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta