Dürüst Olsun Sevda Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Umutsuz olduğu anda sevmek istemez insan,
Eğer beni sevmekten vazgeçiyorsan,
Başkasını sevmeye çalış benden umutsuzsan.

Çıkıveririm kalbindeki karanlık odacıktan,
Bir meşale tutuşturup aydınlığa varırım,
Ne sana hayıflanır ne de kendimi yakarım.

Eğer her gece yattığında kuş tüyü yatağında,
Büyülü düşlerin beni sana hatırlatacaksa,
Gözlerini açıver; bak gökyüzündeki karanlığa!

Zannetme ki pişmanca ayrılığa üzüleceğim,
Sana emanet edilmiş bir sevgi var, benim sevgim,
Sen sahip çıkamadın, onu başkasına vereceğim.

Başkalarını da âşık sandıracaksın ilerde belki,
Aynı anda bir gönül kaç sevdayı kaldırabilir ki,
Sen insanları kandırmaya devam edeceksin tabi ki,
Merak ediyorum, sen kendini kandırabilecek misin peki...