Dürüst İnsan Kalmamış Şiiri - Veysel Şimşek

Nefsi başa bela olmuş kin tutar,
Küle yatar hırçın kedi kül yutar,
Uğursuz baykuşlar başımda öter,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.

Güvendiğin insan sırttan bıçaklar,
Hep ölmüş dürüstler yaşar alçaklar,
Sonradanda acı olur gerçekler,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.

Öz kardeşin vermez miras payını,
Hayatın cilvesi çoktur oyunu,
Güvendiğin insan kazar kuyunu,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.

Gerek yok yalancının atına binmeye,
Satar seni gelmez arka dönmeye,
Ne luzümki eş dost deyip yanmaya,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.

Dünya güzel yaşam güzel ne gerek,
Bir ekmeği on kişiyle paylaş severek,
Aradım bulamam asıl bir yürek,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.

Sakın kimseye güvenipde verme sır,
Bir insan yalandan ağlıyorsa orda dur,
Hiç acıma bir tekmede sende vur,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.

Şimdiki nesilin şeytandan yok farkı,
Farketmez mesebi farketmez ırkı,
Veysel der; Ben bilirim yaş geçti kırkı,
Bu dünyada dürüst insan kalmamış.