Dürüst Şiiri - Mustafa Enes Erol

“Bu da ne?” Dedi sağdaki balık soldakine
“Görmüyor musun?” diye öfke yağdı sağdakine
“Birkaç parça yaprak ve biraz su!”
“Bu da ne?” dedi soldaki balık kendine
Bence, dedi sağdaki balık, bu bir düşün kağıda izdüşümüdür.
“Sana mı sordum, söylesene, ya da sus.” dedi soldaki,
“Ne olduğunu biliyorum. Bu bir omuz.”

Kadın onları izliyordu aklındaki anısıyla
Tanrının laneti onu bulmuş, gözlerinin içine girmiş,
Balıklarla bakışırsa, kireçlerine şimşek değecekmiş
Ne var ki kaçış yokmuş suyun altında, üstünden ayrıldıktan sonra da
Hüznü büyük, göz kapaklarının içi ayna
Işık, ışık tenini boğarcasına sarmış
Göğsü, göğsü ezilircesine yığılmış
Koca kıta ağırlaşarak bir zamanlar çökmüşken
Hüznü büyük, saçlarının arası parlak ve soğuk

“Bu da ne?” dedi bambaşka bir balık, gördüğüne
Kadın gözlerini açtı, balık kadına baktı
Kadın balığa baktıkça zaman geçti, devir atladı
Kadın “nasıl” diye sordu gördüğüne, kılçıkları bir kenara attı
Balık göğü yükseltirken yanıtladı kadını
“Ben dürüst değilim.” diye