Sanki sanık sandalyesindeyim,
İyiliklerimden, yargılanıyorum.
Engizisyonu kıskandırıyor durum.
Hükmü belli oyunu oynuyorum.
Kurtulmak isteyen nazarın üstümde
Tüm salonu seninle dolduruyorum
Kırdığın kalemimi attığın yerden alıp
Kavrulan yüreğimde yakıyorum.
Gözlerime bakarak,
'Seni sevmiyorum' diyorsun ya.
Azrail’e gerek duymuyorum.
Kayıt Tarihi : 13.2.2008 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!