Duruldum Şiiri - Celal Bahar

Bir zamanlar fırtına idim, duruldum.
Cihana meydan okur iken, yoruldum.
Gençlik gitmez sandım ama yanıldım.
Ey ömrüm; ben hangi ara ihtiyar oldum...
***
Hayat sen ne de çok almışsın meğer vaktimi.
Ömür telaşı nasıl da engellemiş her şeyi görmemi.
Şimdi maziye dön deseler, yıllarımı geri verseler...
Umurumda olur muydu sanki dünyevi gam keder.
***
Bir tonluk yük olsaydı sırtımda, kaç para ederdi.
Şimdi ki aklım bilmem ki o zamanlar neredeydi.
Ne olurdu bedenim ruhumu alıp maziye gideydi.
Ömür geçip gitti, ben farkına varamadım,
Gün geceye döndü de uzanıp tutamadım...