Dursun Tombul Şiirleri - Şair Dursun Tombul

Eylül akşamıdır;
Yağmur
Sinsice ıslatırken
İstanbul'un sokaklarını,
Eski bir aşkın
Hicaz taksimidir,

Mazi,
Avutamıyor bir türlü
Beni.
Renkler uçuk,
Çiçekler solgun.
Beklenen yrınlar,

Lambayı
Söndürme
Zamanı kadar
Yaşayamadı
Aşkımız.
Zifiri

Al götür,
Şu aşk emanetini.
Nefes alamıyorum.
Tutsak kaldım ayazlarda.
Sönmüyor
Bu yürekteki yangın.

Emirgan'da
Puslu bir Sonbahar;
Hüzünlü koca çınarda
Boynu bükük durur dallar.
Gözyaşlarıdır,
Boş masalara düşen yapraklar.

Baharda dopdolu gülbedestansın
Benim için meyhoş bir yazgısın
Dalarken uykulara bedenim
Hep nöbetçidir yanıbiımda hayalin.

Uyanırken derin uykulardan

Bilinmeyen zamanın
Çıldırmış saatleridir,
Başımın üzerinde
Buz kalıplarını kırıyorlar.
Giderken bıraktığın
Ayrılık;

Gün
Kasvetli,
Geceler
Bataklıkta sancılı.
Duygular
Çarmıhlarda geriliyor.

Dörtnala atlılar gibi,
Geçip giderler
Yaşantımın
Pitikareleri.
Ayazlarda kalırım.
Karşımda dimdik,

Aşkımız;
Karlı dağlar misali
Aşamıyorum.
Aşıp da
Bulamıyorum kndimi.
Issız çöllerde kaldım.