Durmuyor dünya atmış içine sekiz milyar insanı karanlıklardan geçiriyor, hüznü kederi harmanlamış ninemin çile topları gibi başımıza dertler ôrüyor, yarası yarasına denk insanlar savruluyor yan yana gôz mesafesinde birbirini gôrmüyor, gündüz güneşe gece aya düşüyoruz sekiz miyar içinde tekiz yalnızız ısınmıyor içimiz üşüyoruz.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta