Durmuş Dinliyor Zaman Şiiri - Nurten Tarım

bu ne ızdırap bu ne huzur bozgunu
kelimeler sustu dil sustu
naftalin koktu boğazım
heyhat bu ne sessizlik
durmuş dinliyor zaman

bu ne zıtlık
çöl kumunda diz çökmüş fırtına
yoksa umarsızlık mı
güneş sofrasını dağıtıyor ayaz
görmezlikten gelme hazan
dilimde yangın
ızdırap düşmüş firtınaya ağlıyor kar

nostaljik nevbahar ne kadar yazar
hey gidi günler hey
dile kement vurmuşsa kasım rüzgarı

gözleri kapatan siyah gece
neden hep saklanır
rüya ardına binbir gece masalı
bak nasıl da anlatıyor
buluttan süzülen her damla tek satır

hani vardır ya
ah dersin vah dersin
elim sende deyip bir taraftan kaçarsın
nedense birden akla oturur
güneş bozgunu bozkır insanlar
susarsın susarsın
susmayı öğretir cebinde ki metelik

bağışla beni eylül
mavi geceler geliyor aklıma
rapunzelin saçları mı kesildi
pembeler giymiş düşler ayak altında
yok yok
o halde suçlu sensin
burnun çok uzuyor pinokyo

yaşamın ortasında durdum
toprakta kalmamış yağmur kokusu
durdum utancın tam ortasında
arıyorum kayıp yarımı
dün yarından korkar olmuş
soruların çengelinde tek cevap
yalan dolan gösteriş ortalıkta
durmuş dinliyor zaman