Şuan yürüyorum İstanbul'un yollarında
Umut şehri diye gelen, mutsuz insanların yanında.
Acılara selam durmuş, Haliç bakıyor.
Üzerinden geçenler, geldiğine lanet ediyor...
Patronlar kalkmamış, saat 13:30
Bir ismin kadı bende,
Birde resmin.
Bir sevgin kaldı bende,
Onları da istermisin? Söyle...
Bir gülüşün kaldı bende,
YORULDUM İŞTE
Aldığım Nefesi bile,
Suç sayan bir yük var içimde..
Şimdi yetmiyor yanımdakiler,
Yüzümü güldürmeye...
Beni böyle vicdansızca
Üzüp giderken hiç mi ağlamadın
Hiç mi yanmadın...
Hani sevgin dağlar kadardı
Hani sular kadar temiz
Şimdi unut diyorsun
İnsan sandım, değer verdim.
Havan sandım, yem verdim.
En sonunda karar verdim
İnsan dışı insanlar...
Ağladılar, neşe verdim.
Ben büyük bir çınarım
Kuşlara yuva, kurtlarameze olurum.
Gölgemde ne sırları sakladım
Ne sevdaları gördüm
Dedim ya, ben büyük bir çınarım
Bir ay doğar penceremden içeri
Boşa geçti gelmiyor günler geri
Yağmur oldu talan oldu gel geri
Dön geri dön geri
Katmer katmer oldu dertler büyüdü
BUL BENİ
Yıllar önce terk edip giderken Beni,
Seni çok sevdiğimi hiç mi görmedin?
Vefasız gönlüne değer vermedilerse,
Bıraktığın yerde bul beni...
Sevdim seni bir gül gibi,
Ağlattın beni bir el gibi,
Sevdalıydım o kalbine,
Neden terk ettin sen beni.
Ağlamaktan kör olmuşum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!