Durmadan Şiiri - Asude Durmaz

kendime sarıldığım gecelerin
bilmem kaçıncısını örüyorum saçlarıma
kimsesizim
bıçak kemiğe dayalı bakışlarla
yoksul ellerimdeki hüznü seyrediyorum
üstelik adamakıllı yaşanmış,harcanmışım
yorgun ve yaralı yüreğim
tepeden tırnağa ağlıyorum
yağmur bir türkü söylüyor içinden
ben durmadan düşüyorum
''keşke,keşke''diyorum hep kendi kendime
hayallerimin içinde küçülüyor,ufacık kalıyorumj
gitmekte kalmak kadar boşuna belkide
gerçeklerden kaçmak iki beden küçük
kabullenmekse iki beden büyük geliyor üstüme
durmadan tökezliyorum
bir gemi kalkıyor limandan sabırsız
gözlerim alıp başını gidiyor
ben kalıyorum,kızıyorum,alay ediyorum
sigarımı denize atıp gemiyi yakıyorum
gözlerim tutşuyor
bata çıka yürüyor gece
kayıp insanların bu mağrur şehrinde
ne zaman konuşsam susmak
ne zaman gülsem ağlamak düşüyor içime
durmadan ölüyorum
deniz gözlü kadın geliyor aklıma
ölmek bu değil diyorum
yaşlı çocuk durmadan bağırıyor
gözlerine bakıyorum
gözleri boşlukta asılı soruyor,
''yaşamak nedemektir anne''
dünyanın bütün boşluğu
dünyadaki bütün bboşluklar
içime doluyor birden bire....