Durma Koş Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Artık rüzgarlar hakim şimdi,
Tuttuğunu koparan, ırmaklar gibi coşkun,
Kalem gibi, kesici bakışlarla,
Suçlular gibi suskun,
Uslu çocuklar gibi, oturup bir köşede,
Lüle lüle saçlarla, sıcacık gülüşlerde,
Ne bir çiçek, ne bir kuş,
Bir rüyaydı bu dostum,
Akıldan çıkmayan hoş,
Heyecanlı, sevinçle,
Çağırdı bak bahçıvan,
Elden ele dolandı,
Ucuza sattığın kan,
Elbet sende sevginin, küçük bir kurbanısın,
Üzüntü yol göstersin, lakin iş erbabısın,
Birazcık sevinmenin, üstünde yol var mı ki?
Hayata açan çiçek, laf ile solar mı ki?