Durma Hikayen Şiiri - Vus Lat

Ölüyordun yavaş yavaş,
Camdan süzülen yağmurun
Gördüğü
Son şey olarak,
Ve dört duvarın
Unutmayacağı hastası...
Caddeden bir ses, bir tufan
Bekliyordu ayakların,
Merak edip doğrulmak için,
Donuk gözlerin;
Çaresizce etrafa bakınıyordu...
Gözünde çizgiye
Dönüşmüş kaldırım,
Anlamsızca
Sana el sallıyordu.
Şimdi bir çizgiydin
Yalnızca...
Öylece düşecek olan
Karanlığa,
Bir iğne gibi...