Durma Git Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Git bakalım sende git, süslü Hediye
Benim için, dönme bir daha geriye
Ardından yaşlar, döküyor muyum diye
Bana doğru, bakma gizlice geriye

Sen gidince, bu diyardan uzaklara
Geceleri, içlice ağlarım sanma
Kalbimdeki acılara, sancılara
Gülüm, ilelebet dayanamam sanma

Bir gün hatırlarım, duygusallaşırım
Dayanamayıp, seni ararım sanma
Bir gün içip, masa başında kalırım
Durmadan, adını sayıklarım sanma

Elbet bir gün kabuk bağlar, bu yaralar
Bu yüreğimde, gizli izler kalsa da
Bana yoldaşlık yapar, uçan turnalar
Hiç bir zaman, onlarla uçamasam da

Nafiledir bu aşk işleri, nafile
Sen diye taş basarım, bu kalbime git
Ölmem ben, senden gelen bir kurşun ile
Geçer güzelim bunlar, ben bilirim git

Sen tasalanma, geçmese de geçmesin
Günün birinde, uğrunda can veririm
Götürür beni, o bahçene gömersin
Her gün sana, parfüm kokusu veririm

Anlayacağın, yine beni seversin,
Ben senin bahçende, gül olup bitince
İşte o zaman, ahlar vahlar edersin
Bu dünyada yokluğumu, fark edince

Veda bitti, şimdi bırak ellerimi
Hadi durma git, beni ağlatacaksın
Kaybetmeden, asla anlamayacaksın
Sen benim, pırlanta gibi değerimi