Durma Da Gel Şiiri - Kasım Kobakçı

Bul yanmaya başlayan utanç verici anı,
Sevgilinin ruhunu aramakta herkes,
Doğurur her dağ binlerce bilinmeyen aşkı,
Sen ise kendi içinde büyüyen aşkı.

Yorgunmuşsun gibi dalgalanır içinde gün hep,
Günler geçtikçe hayatın daralır,
Bakma bütün bu şiddetli fırtınalara,
Doğa ne isterse kalp onunla kalır.

Arkadaş herkese 'sırrım var' demez, öğren bunu,
Aşık yorulursa sevgili onun peşinden gitmez,
Çoktur aşklarımız canım,
Saki bana meyve ikram etse bile beni sarhoş edemez.

İster çöle düş, ister gönlüne sor, ister dağları del,
Ne güzel olur eğer aramızda dirilmeyi ümit ediyorsan canım,
Aşk, yabancı bir ülkeye sürgün mü,
Düşersem eğer ateşlere, durma da gel.