Durgunluğun Gürültüsü

Kıyıları dövmüyor hırçın dalgalar, duruldu
Halkı kentin açan güneşe şaşkın, huzurlu
Gelmez oldu gemiler limana
Şehr-i ada garip kaldı unutuldu

Bebekler ağlamazdı artık hıçkırıkla
Anadan süt gelmez oldu acıyla
Hasret sardı benliği
Arta kalanla

Güneş karşılanır doğuşuyla, doldurmaz ümitle
Gök aydınlanır mavilikle, yürek kalır gölgede
Saadet vakti geldi çattı kuşlara
Değmedi meltemi yerde kalanlara

Aşındı taşlar sokaklarca
Bitmez oldu çıkmazlar adımlarla
Düşünceler birbiriyle kavgalı, umarsızca
Kalmış aralarında bir yürek garip, çaresizce