Durgun Gönül Şiiri - Müslüm Bayram

Rüzgârda savrulmuş meyvenin tohumları gibi
Fışkırdık topraktan tomurcuk, tomurcuk
Kalplerden taşan pınarlar gibi
Aktık hoyratça… Zamanı tükettik

Cömertçe… Nice güzellikler sunduk
Baharda hoş kokan çiçekler gibi
Dolunay güneşinde açıldık, sön dük
Göğün katmerli yıldızları gibi.

Kalpler; kimi aşkla, kimi hüzünle çarpardı
Her sabahı; güneşin yakmadığı gibi
Kader çizgisinden kim! Nasıl kaçardı
Feleğin çemberini görmemiş gibi

Durgun gönül! Sahipsiz ve de yaslı
Kollarını açmış ulu çınar gibi
İşlemez demir, kesmez! Bıçak paslı
Çürümeye terkedilmiş hurdalar gibi.

Ruhumda saklı gizli saatleri
Çıplaklığıyla yansıtır mı? Aynalar…
Kumları yalayan köpüklü öpücükleri
Koynunda barındıran; ey! Okyanuslar.