Durgun bir liman düşün, içinde kimse yok gemi yok çelik halatı yok.
Sığınacak yüzüde kalmamış su sesi var ama hiçlikle bezenmiş.
Bir fırtına da tutmuş hafif soğuk kışları andırıyor gibi.
Lakin kar yok.
İstiflenmiş demir yığınları kafa tutuyor bu çelik çağında güneş doğacak diye.
Takati sınırlı sayıda biraz ezikçe kalarak.
Yanı başı bozuk plakta henüz dinlenmeye çalışılan bir aşk türküsü.
İşte size tamamen damarları acıyan kanayan bir kalp tasviri....
Kayıt Tarihi : 15.8.2019 23:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
