Durdum karanlığın ortasındaydım:
yıldızlar akıyordu gecenin kanattlarından
sessizce ağlıyordu çocuklar odalarında
ve bir kadın uzaklara bakıyordu umutsuzca...
Durdum gün çıkıyordu yuvasından:
kapılar açılıyordu,sokaklar, yollar, caddeler başlıyordu
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
tebrikler,saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta