Duruldum ben de rüzgarım dindiğinde
Koyuverdim kendimi sessizce bir kenara
Işığım olmayı bıraktığında güneş
Unuttu yeşermeyi umutlarım
Ve kollarım uzanmaz oldu...
Toprağım yok olduğunda
Gidecek hiçbir yerim yok!
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta