Duran Eryay Şiirleri - Şair Duran Eryay

Gene duygular param parça,
Gönlüm oldu şimdi paçavra,
Güller soldu, gönül bahçemde,
Günler geçti gülüm kahbece.

Gülün dikenlisini severdim,

Geziyorum bedensiz,
Yaşıyorum amaçsız,
Özlüyorum hayalsiz,
Ruhum öldü kefensiz.

Dua edenim yok ki, gömülmedim,

Kördüğüm oldu gene yüreğim,
Açılmıyor, talihsiz kaderim,
Brakın dostlar, ben gideyim,
Hesabımı ben, ben göreceğim.

Bugün canların içinde, canım gitti,

Baktığın her ayna, tersten baktı bana,
Hayalin yalan diyor, nar göründü sana,
Hülyalar denizinde kapılıp kaybolsan da,
Yolum karardı, mum yak sevdana sevdiğim.

Yaramı sorma küstü, konuşmaz benimle,

Son bahar mevsimiyim, yapraklar döküldü içimde hüzün, Kuşlar da uçtu bağrımdan, neşesiz kaldı bak iki gözüm, Taşlar ağladı dibimde, hakimsiz bir kerede beni düşün, Önüne çöktüğüm duygular da yakarma bu sana son sözüm. Bağrımı yarıyorlar ilk mevsim, nefsimi kesdin son ecelim, Kollarda bahtsız kaldı sarmaz, üşür, nefesim de ki o hayalin, Kader böyle, aynı cefayı yaşarız, kuş olsun mabet... güzel sesin Önüne çöktüğüm duygular da yakarma bu sana son sözüm. Dumanlıdır dağların yeşil başı, aşka vuruldu kondu aşım, Kimsenin görmediği yerde senin, sevginin ulu bekçisiyim, Vurulan gönüllerin değerini alıp, hak adıyla senide ölcerim, Önüne çöktüğüm duygular da yakarma bu sana son sözüm. Duraner YAY 13 / Şubat / 2012

Asırlardır beklerim, taş mabedinde, Susamadım hiç, bir kere olsa bile, Zaman su misali akıp gittiğinde bile, Sevgi ektim, ben olduğum yerlere Sıra, sıra, taşlar dizildi dert oldu arkama, Hepsini yüklendi garip yürek anında, Olsun, ağlama duvarı olsamda yanında, Tükeneceksin yanımda durduğun anda. Türlü, türlü canlar geçti hep üzerimden, Mevsimler tükendi, bahar geldi her seferinde, Elini sürmeden geçtiğin o günlerde bile, Taşlar ağladı yüreginin, taa derinliklerinde Duraner Yay 31.Temmuz.2011

Okunmuşsa sana, gönül fermanı,
Artık pusulası sabit bir yoldasın,
Ölüm bile hesapsız ise yar sana,
Gidilmez ufkun son yolundasın.

Hülyanı sır eyle sakın, kem gözlerden,

Dağların tepesini serinleten, ey rüzgar,
Benim gönlümüm suskunluğa meyli var,
Dili uzun, beli ince, milli sözlerden;
Artık çekinip bir köşeye oturasım var.

Etrafımda dalgalanan söze aklım ermez,

Kader kurbanıyım bayramda, kor bakışınla, Gönül mahkümuyum kafes içinde de yakarışda Taşlar da ağladı bana, derya misali denizinde, Susutum konuşmadım, sözün gardiyandı bana. Hayatımı gözlerinde hapsettin, sen benim, Beden özgür olsa da ruhum elinde esir senin, Tutku özlemidir, ellerimdeki şu kelepcelerin, Hakim önünde çözülmez, yüreğimde hislerim Beden sabit, aşkım yıldırımdır bulutlarda sana, Yanardağlar da çicek açtı kırmızı volkanlarımla, Kerbela da susuz, viran olup, çilelerini içtiğinde, Gözlerini kapama, mil dökülür sürmeli kapağına. Tüm mahlükatlar divanındayım, çözüldü dilleri, Bülbüller hasret çeker, körpeler sever yüreğimi, Takvim yapraklarını senin gözlerinle mühürledi, Zaman, sınır tanımadı senin segini gördüğünde. Duraner YAY 08/ Şubat / 2012

Arif olana, meyilimizi verdik,
Sözümüzle dağları devirdik,
Kesik başları ehil ile diktik,
Olmayan duaya amin demedik.

İnancımla takip ederim dedik,