Durak Şiiri - Keziban Arpacı

o durakta kör olmalıydım
mil çekmeliydim gözüne güneşin
yahut kaçmalıydım arka kapıdan
imzamı değiştirmeliydim
bir önceki durakta inmeliydim
kahretsin ölmeliydim
saçlarımı yüzüme dökmeliydim

üçüncü sokakta asmış kendini kırçıl kedi
elimde nemli iki düğme
herşey birazdan olacak
tanrım,gözleriN maviymiş..!
ah bilmeliydim
ama kıskanmıyorum eteğinin söküğünü
alnımda adını görüyorum
kediyi ben vurmuşum kasığından
elimde intihar mektubu
cesedime öykünüyorum..

anneme yazıyordum senden önce
babam darılıyordu dudaklarıma
baba lütfen ağlama
İstanbul,sağ böğründe sayılır
hem annemin saçları üşüyor hâlâ
koklasana...

hangi evvel zamandı omuzlarında üşüyen çığlık
hangi duvardı üstümde kalan
göğsünün titreyişi
tadı dudaklarının,ellerinin nemi
filmin sonunu biliyorum
kapat gözlerimi...

benim istanbulun katili
vurun beni...

üsküdar,ikibin8...