Dur Yolcu Şiiri - Uğur Yıldırım

Dur yolcu!
Ya da durma git.
İşte…
Trenin de kalkıyor nasıl olsa
Hadi bırak da git kolayca.
Parçala bütün anıları
Yak onları ateşte.
El de sallama ardından.
Bakma ıslak gözlerinle.
Biliyorsun.
Dayanamam hiç ayrılık sahnelerine.
Geççiğin yerlere bir bak giderken,
Bak,ne göreceksin?
Ya da sevdiysen bir parça.
Bak dağlara
Ağaçlara,bulutlara,taşlara…
Bir bak.
Her yerde ben varım aslında.
Eğer hala seviyorsan beni.
Az da olsa.
Nereye baksan beni görürsün.
Hey yolcu! ! !
Biter mi sence bu gönül borcu?
Yeter mi sevmeye bir ömür boyu?
Git yolcu!
Trenin de gidiyor.
Ne olursun git.
Beni de düşünme hiç.
Ne fark eder.
Ha sen gitmişin,
Ha ben bitmişim.
“DUR GİTME! ” demek istiyorum sana.
Ama cesaretim yok buna.
Ya dönüp bakmazsan,
Ya da koşup sarılırsan boynuma.
Yok yok yapamam.
Buna dayanamam.
Hişşt yolcu! ! !
Eğer bir gün dönersen geri
Biliyorsun yerimi;
Ya da taş kabrimde.