Dur Sevgilim Şiiri - Yakup Selçuk

Dur Sevgilim
Yüreğime damla damla yağma dur,
Sonra silemem damlalarını dur.
Tenhada dur,
Sakın gün yüzüne çıkma,
Düğümlenir boğazım, boğulurum.
Sakın eğme başını,
Ezilir küçülürüm dur.
Gülme öyle hoyratca,
Ateşlerde yanarım eririm.
Yak tüm gemileri yak,
Bİr tane bile bırakma,
Yoksa bir gemiye sarılırda ümitlenirim.
Dur gösterme asaletini,
Hayran kalır vazgeçemem.
Yaklaşma öyle kurşun gibi,
Saplanırsın kalbime, çıkaramam.
Sakın gündüzüm olma,
Sana hasret gece olurum.
Gözlerime öyle bakma,
Müptelan olurum.
Sakın yarınım olmaya kalkma,
Ölene kadar beklerim, vazgeçemem.

İllede girersinya gönlüme,
Bir bakışınla eritirsin ya ruhumu,
Her damla gözyaşın hançer olurya kalbime.
Hani ismimi andığında kalbim atmaz ya.
Aslında sen zorlada olsa geldin ya,
Bu yüreği fersah fersah dağlamışken,
Bİr sokak lambası oldunya gecelerime,
Hani sen kalbimi kördüğüm ettinya bakışlarınla,
Hatta sen başkasına yasakladınya beni,
İşte şimdi gitme,
Eline bir makas alıp,
Ümitlerimi tam ortasından kesip,
Yüreğime bir kurşun sıkıp da gitme.