DUR DURAKSıZ Şiiri - Mustafa Yaralı

Al olurum, damarlarda dolaşır,
Kandan kana dur duraksız giderim.
Bir konaktan bir konağa ulaşır,
Handan hana dur duraksız giderim.

Bir of çektim ben dağını yarmaya,
Her canibi Cenap ile sarmaya,
Var olana, yokluk ile varmaya,
Yandan yana, dur duraksız giderim.

Eğlenemez gönül sağda sollarda,
Hiç durmadan, bu seferi yollarda,
Başkomutan neferini kollar da,
Şandan şana, dur duraksız giderim.

İflah etmez bu aşk beni bitirse,
Deli gönlüm aklımı da yitirse,
Ayaklarım ölümüme götürse,
Candan cana dur duraksız giderim.

Akşam olur güneş batar guruptan,
Arkasından ay dolanır ufuktan,
Feyz alarak en ilahi nutuktan,
Tandan tana dur duraksız giderim.

Evvel ahir vermeyince bir mola,
Zahir batın girmiş iken kol kola,
Zaman mekân dediğimiz ne ola?
Andan ana dur duraksız giderim.

Yaralıyım, hangi yâre açayım?
Hâl bilmeze nasıl döküp saçayım?
Firardayım kimden kime kaçayım?
Dur duraksız, ondan ana giderim

29.12.2010…Mustafa YARALI