Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir gün mutlaka dur diyeceğiz sevgili şair, hiç merak etme, dur diyeceğiz... Yüreğinize sağlık...Tebrikler
Bir gün mutlaka dur diyeceğiz sevgili şair, hiç merak etme, dur diyeceğiz... Yüreğinize sağlık...Tebrikler
Kimbilir belki bir gün... Tebrikler şiire. Sevgilerim kocaman yüreğine.
Sevgili Eda Günay:
Etkili Düşündürücü ve güzel bir şiir olmuş.
Tebrik eder başarınızın devamını dilerim.
Sevgi ve saygılarımla.
Her şey gönlünüzce olsun.
Güçün var mı? Böyle büyük bir taşın altına girmek adına...
insanlik insanlik varmi böyle birsey aramak gerekir...Tebrikler Sevgili Eda.
Ağızdan çıkan sözlere
Gözlerden akan yaşlara
Yüreklerden gelen feryada
Şu kahrolası düşmanlığa
'Dur diyemedik.'
Eda Günay
güzel şiirinizi tebrik ederim..sizide şiir sayfama beklerim...sevgiyle şiir dolu kalın...
cenk aksal
Sevgisiz kalan yüreklere
Bilgisiz kalan beyinlere
Aç gözlü olan şu insanlara
'Dur diyemedik.'
Ağızdan çıkan sözlere
Gözlerden akan yaşlara
Yüreklerden gelen feryada
Şu kahrolası düşmanlığa
'Dur diyemedik.'
Sevgili şair; Yazdığınız, insana en çok yakışan güzel meziyetlerden yoksun bir toplum, kötülerin işine yarar. Yalnızca bizim ülkemizi değil maalesef dünyayı kötüler yönettiği için sanki bu böyle sürecek gibi. Düşünsenize, sizin güzel dizelerinizdeki gibi, insanların yüreği kin ve nefret yerine sevgi dolu. Yetinmesini bilen, tatminkar yapıda ve ayrıca eğitim, kültür seviyesi de çağdaş yapıya uygun. Kötüler insanları kime kestirecekler? Bankaların içini boşaltmak istediklerinde kendilerine yandaşı nereden bulacaklar? Koskoca bir ülkenin yönetimini beğenmeyip, yeniden sözde demokrasi getireceğim diye onbinlerce insanın canına kıymak istenildiğinde işbirlikçi yada nemelazımcı ülkeleri nereden bulacaklar? Sanki siz kolay kolay olmayacak bir duaya amin diyorsunuz! Duyarlı şiirinizi ve sizi kutluyorum.
saygılarımla,
Temel Duran
Ağızdan çıkan sözlere
Gözlerden akan yaşlara
Yüreklerden gelen feryada
Şu kahrolası düşmanlığa
'Dur diyemedik.'
Bu sitemlere katılmamak mümkün mü? Bence de Sayın Günay malesef diyemedik.Göz yaşını dindirip,cehaleti halledemedik.Kutluyorum sizi,yüreğinizi,kaleminizi.Saygılarımla.
Ne kadar güzel dile getirmiş şairimiz duygularını.Bu güçlü kalem,bu duyarlı yürek susmamalı.Daha nice şiirler yazmalı diyor şairi yürekten kutluyorum.Sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta