Dur biraz kadın Şiiri - Volkan Gülbitti

“Orda Bi Dur Bakalım Kadın”

Sana bir şiir yazacağım, dedim.
Ama hatalarım var;
kim kusursuz ki?

Kendime kızarken aynadaki ben
bana seslendi:
“Git ve bu işi kökten çöz.”

Yüreğim kırıldı, ama hâlâ çarpıyor.
Küllerimle bile dans edebilirim, biliyor musun?
Ne kadar yandığımı ben bilirim,
ama hâlâ umut saçıyorum
inatla, usulca.
Seninde öyle olmanı istiyorum.

Orada bir dur bakalım kadın,
sen sadece yalnız kalmadın, hayatta kaldın.
Şimdi başını dik tut,
çünkü bu defa şiir sensin.

Hey kadın,
ağlamak zayıflık değil, temizliktir.
Kırıldığın yerden görüyorum seni,
bu yüzden belki de alıyorsun beni.

Dur dedim sana kadın,
koşuyorsun yine
rüzgâr bile yetişemiyor.

Evet, güzel şeyler yaptın ve yapacaksın;
belli ki dünyayı biraz daha yaşanır kılacaksın.
Kendini unutma.
Ama aynaya bakmadan geçiyorsun;
gözlerinde biriken o yalnız yorgunluğu kim siliyor?
Bilmiyorum.

Dur biraz…
Bir kahveni kendinle iç,
gülümsemeni herkesle paylaş.

Çünkü sen,
kendine de armağansın aslında.
Belki bende sana .

Volkan Gülbitti