Ey dünyayı aydınlatan ilahi nur,
Darılma bu zavallılara ne olur,
Önüne gerseler de betonlarla sur,
İnan ki sana bir kasıtları yoktur.
Dağdan doğarsan dağ havası kokardın,
Denizlerden doğarsan işte o zaman,
Deniz sularıyla yüzünü yıkardın,
Nurlu yüzünle insanlara bakardın.
Oysa şimdi sen beton yığınlarından,
Göstermeye çalışıyorsun yüzünü,
Hep çekiyorsun dünya insanlarından,
Olabildiğince acıyı ve hüznü.
Ve akşam olunca dönerken evine,
Görevini bitirmenin sevinciyle,
Ya dağların ardından giderdin yine,
Ya da dalardın mavi denizlerine.
Gökdelenlerden göremiyoruz şimdi,
Ne şafağı,ne dağları,ne denizi,
Kaldırın aramızdan engellerinizi,
Hasret bıraktınız tabiata bizi.
1998
Kayıt Tarihi : 13.6.2006 23:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!