Vakit geliyor artık kendimi tutamıyorum içimdeki bu kini nasıl kusmam gerekiyor daha ne kadar hasta olmam lazım ölmek için ne yapmak lazım bilmiyorum..
Et pazarında açık arttırma gibi her yer bu dünya nereye gidiyor acaba?
Eski hikayelerdeki, masallardaki o aşk hikayeleri nereye gitti? Acaba hiç yok muydu? Hepsi bir uydurmadan mı ibaretti?
Ben mi yanlışım bu dünya da, bir ben mi kaldım aptal! ! !
Gün geliyor kimseyi görmek istemiyorum karanlığa gömüyorum kendimi sessiz sessiz..
Yeni bir yıl başlıyor yakında herkes için ne kadar yeni ki! Hep aynı şeyler var yine her yıl yeniden değil aslında her yıl tekrar sadece..
Her yıl aşık olmak için kimlere anlatıyoruz kendimizi en özellerimizi veriyoruz beklide ama bakıyoruz ki yeni bişey yok yine aynı her şey. Hani güven? Hani sevgi? Hani inanç? Nerde kaldı eskiden anlatılan masallar, hikayeler hani nerde? ? ?
Güzel sözler bile anlamını kaybetti artık seni seviyorum’u o kadar kolay kullanıyoruz ki artık oysa eskiden bunu duymak için insanlar aylarca beklermiş diye anlatırdı büyüklerimiz, acaba onlar bize yalan mı söyledi? Yoksa onlara mı yalana anlatıldı da bize böyle anlattılar…
1 gün içinde canım, 2. Gün bitanem, 1 hafta sonra her şeyim bir insan 1 haftada nasıl her şeyin olabilir ki? Ne kadar tanıdın ki?
Dünya mı değişiyor? Yoksa biz mi?
İnsanlar 2 yüzlü, insafsız olmuş! Şerefsiz olmuş!
SAYGILARIMLA...
24/12/2008 02:05
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!