Dünyaya Bin Defa Gelsem de

bu sabah çocukluk yıllarım geldi aklıma
beni alıp götürdü doğduğum yıllara
ben ne de güzel bir şehirde doğmuşum Anamur'da
Torosların zirvesinde yaylamışım yaz aylarında
Akdeniz'de çimmişim uçsuz bucaksız sahillerde
büyüyünce el ele gezmişim sevdiğimle İskele'de
bazen de uzanmışızdır sereserpe kumlar üzerine
turistlerin peşinden koşmuşum Anamur Kale'sinde
işte ben Bozdoğan Köyü'nde geçirdim çocukluğumu
yemyeşil bir köydü geniş ovaları denize kadar uzanırdı
sonra şehir merkezine yerleştik benim lise yıllarımdı
bahçeli bir evimiz oldu Anamur Yeşilyurt Mahallesi'nde
tek katlıydı tam Anamur Antalya asfaltının üzerinde
meyve ağaçlarımız vardı bahçemizin çevresinde
annemin asmaları süslerdi evimizin damının tamamını neredeyse
incirleri toplar üzümleri keser her gelen geçene ikram ederdi
annem bunu hep yapardı ve de bunu çok severdi
ne de güzel bir kadındı ne de muhteşemdi benim annem
ya benim sevgili babama kral babama ne demeli
kardeşlerimle birlikte bir dediğimizi iki etmezdi vallahi
hele hele çocuklarının başarısını duyunca keyfe gelirdi
zarif bir insandı çok şık giyinir pırıl pırıl gezerdi
tam arkadaşlık edeceğimiz zamandı amma 1980'de vefat etti
babamın ölümü bizi çok üzdü ki hala var bizlerde etkisi
bu dünya güzel bir insanı gerçekten çok erken kaybetti
yedirmeyi içirmeyi çok severdi hep fakiri fukarayı gözetirdi
parası olmayan sıkıntıdaki aileleri her yaz kamyonlarımızla
bedavaya Kaş Abanoz Akpınar yaylalarına götürür getirirdi
dünyaya bin defa gelsem de hep babamın oğlu olmak isterim
insanları sevmeyi babam öğretti bana ben herkesi sayar severim
bizim hayatımızı binlerce şiire sığdırmak mümkün değildir inanın
ne olursunuz sizler de bana tebessüm ederek sevgiyle el sallayın
09.08.2007
Hüseyin Erdoğan