Dünyanın Sonu Değil… (Şiirlerim)

Dünyanın Sonu Değil… (Şiirlerim)

Olsun be güzelim
O da kabul…
Var sen yoluna, ben yoluma…
Dünyanın sonu değil ya
Sonunda ölüm de olsa kabul.
Artık ısrar yok…
Eğilmek yok.
Ezdirmek yok.
Al gülüm, ver gülüm
Sırtını dönüp arkana bakmadan
Gitmek mi istiyorsun?
Buyur, önden buyur… Önce sen.
Yollar senin, kilometre taşları da.
Hiç önemli değil hasretin, acın…
Halep ordaysa Afşin (Arşın) burda.
Senin bilmediğin bir kural var bizde
Gidene “ DÖN “ demeyiz,
Gelene “ GİT “ demeyiz,
Eğer gönülle geldiyse,
“ Niçin Geldin? ” diye de, sormayız.
İşine gelirse, bizde böyle…
Sevdanı kabe yapıp
Önünde eğilecek bir gönül vermiştim
Dönüp bakmadın… Güldün, eğlendin.
Âlemleri önüne serecektim
Sevdama değer vermedin…
Hep sensin dedim, boyun büktüm
Bu da bir candır demedin…
Yeter artık ısırdığın, verdiğin acı
Biraz da yüzüme gül dedim,
Alay ettin, sözlerime değer vermedin…
Zaman zaman uyardım
Her sabrın bir sonu vardır
Dikkat dedim, dedim de
Kendim söyledim kendim dinledim…
Hep böyle kaçak güreşme,
Biraz da mertçe gel,
Meydanda kal, kaçma dedim.
Sense bildiğinden şaşmadın.
Mertçe oturup dinlemedin…
Söz söyletmedin, söylemedin
Sevgilim dedim,
Canım dedim,
Canımın içi dedim,
İnanmadın, alay ettin
Bırakıp gittin… İsyan ettin,
Söyler misin?
Tüm bu kötülükleri kime ettin?
Ömrünün yarısını geçmişsin
İkinci baharın sonuna yaklaşmışsın
Bu hiç ölmeyecekmiş gibi havan niye?
O çok gururlandığın güzelliğin yarın bitecek,
Tabak tabak açan güllerin bir gün solacak,
Vücuduna kırışık çizgiler dolacak,
O güzelim saçlarından kimi dökülecek,
Kimi de ak pak olacak…
Bir gün o güzel gözlerine toprak dolacak,
Dilin konuşmaz, ayaklar tutmaz olacak
Belin bükülüp burnun dizlerine değecek,
Söyler misin o gün gelince,
Bu güzelliğini kimler bilecek?
Bir masal değil bu yazdıklarım,
Bir öykü hiç değil, biliyorsun.
Yaşayan herkesin başına gelecek şeyler
Tabii o da ömrü olur yaşarsa…
Sanma ki sen,
Bu saydıklarımı görmeyeceksin,
Göreceksin, göreceksin, göreceksin..
O gün verdiğin bu acılar sana,
Çok daha büyük acılar verecek…
Eğer aklına gelirsem o gün…
Ki mutlaka ölmüş olurum,
Verdiğin acıların büyüklüğünü,
Sen de tadıp anlayacaksın…
Ama sen yine boş ver güzelim.
Sevgilim,
Canım,
Canımın içi,
Onulmaz yaram…
Umutsuz aşkım,
O gün yaşarsam eğer,
Ben yine ayni kişi olacağım…
Unutmuş olsan da bu günleri,
Ben yine o sevdalı,
Ben yine seni seven deli,
Ayaklarının altında çiğnediğin ressam,
Sevdasını,
Aşkını,
Ömrünü,
Sevgisini o portreye koyan,
Yaşlı ressam olacağım…
Fakat
Sehpam kırık,
Paletim parçalanmış,
Boyalarım kurumuş,
Tuvalim yakılmış olacak…
Bende ki sen değil,
“Sendeki ben” ölmüş olacak,
Ölmüş olacak, ölmüş olacak…

Suat Tutakşair
Kayıt Tarihi : 30.9.2008 11:12:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (1)

Suat Tutakşair