Dünyanın Öteki Yarısı

İki mezar yanyana.
Birisi ruhum, diğeri bedenim.
Ruhsuz kalmış bir beden gibiyim.
Ruhumda derin kesikler, bedenim acılar içinde.

İki mezar ortasındayım.
Karşımda isimleri yazılı, iki kıble taşı.
Birinde baba yazıyor, dünyanın yarısı.
Gördüğüm göz, aldığım nefes
Dünyama doğan güneş.
Bir dağ, bir çınar, bir umman yazıyor.
Bir umman boylu boyunca uzanmış yatıyor.

İlk oyun arkadaşı, ilk öğretmen, tek patron,
Tek komutan yazıyor.
İşte karşımda dünyanın en büyük ordusu yatıyor.
Babamm,
Babam yatıyor.

Diğerinde ana
Dünyanın öteki yarısı
İlk vatan, ilk bayrak, ilk ezan, ilk cennet.
Cennet tül Kübra da tuğba ağacı.
Uykusuz geceler, yorgun günler
Mecalsız anlar, perişan vakitler.
Aç ve susuz bir melek yatıyor.

Ecel vakti dudağıma değen son damla su gibi
Dermansız haldeyim, iki mezar başında.
Feri sönmüş gözlerimin,
Kasvet ile bakarken
Cenneti aramakta sessiz ve derinden
Ne cennet konuşmakta, ne umman dile gelmekte.
Kör ve sağır kalmışım.
İki mezar başında.

Dinliyorum maziyi,
Susuyor.
Sustukça kan kusuyor.
Ellerim açık semaya, sabır dileniyorum.
Avuç avuç kan döküyorum toprağa.
Diz boyu hicran ile ızdırap çekerken ruhum.
Bedenim kıbleye dönük.
Bir umman ve cennet arasında vuslatı bekliyorum.