bu şiiri elimle yazmadım
elimde olsa ben de şiir yazmazdım
hepsi, öldükten sonra dirilmeye inanmaya benziyor
susmaksa insanı dinden çıkarmaya.
son yıllarda tek bir şey olmaya çalışıyorum
ve biliyorum çalışmaktan öteye gitmeyecek
denize dökülemeyen nehir nasıl kurursa, öyle
-yim.
çiçeklerin sevinelim diye var olduğunu söylemiştin
değil
hiçbiri sevinç değil bakmanın hüznü
kudüs'e git ve hüznü gör, dünyanın hüznünü.
süleyman'ın şöhretinden geçtim
ve kimbilir kaçının ağzından
konuşulmaktan ve konuşmaktan yorgun
git gide kısalıyor ömrüm
saçlarım uzuyor.
şöyle elimle geriye doğru bir atıyorum
ucu ortadoğu'ya değiyor
birdenbire ölünen ve öldürülen
birdenbire yıkılan ve yakılan birdenbire
ama gülünmeyen.
insan özlüyor işte bir balığı
üstelik sebepsiz
dünyanın bütün çiçeklerinin kudüs'e doğru açması gibi bir özlem
şuramda ağrılar beliriyor
incecik mayıs ağrıları
insan özlüyor işte
tanrı göğü aydınlatmada bu kadar becerikliyken.
9 mayıs2022
Sema EnciKayıt Tarihi : 29.12.2024 09:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.