Dünyanın garabeti Şiiri - Muhammed Yılmaz 4

Yeni açmışken henüz gözlerimi
Acımadan iki tokat vurdular
Nere düştüm bulamadım bileni
İki nara, ben susunca durdular

Örtü üstü tahtadandır soframız
Sofrada dört kardeş, üç de soğanız
Aç mı bilinmez anaylan babamız
Bir tas çorba getirmemiş komşular

Elimden misket oldukça uzakta
Ümidim duada, aklım sokakta
Tutmuyor uyku tahtadan yatakta
Siğilli ele dokunmaz olmuşlar

Önlük giydim yoktu beyaz yakası
Pabucumun kesik kesik yarası
Hiç biter mi garibanın tasası
Tokluk nedir nerden bile sultanlar

Yalandır inan üç günlük bu dünya
Malınla mülkünü ne yapsın hûda
Aç artık gözünü bitiyor rüya
Biten uykuyu ebedi saymışlar

Günler saatler hep boşa geçiyor
Nefis bezirgândır amel satıyor
Ahireti gören şaşıp kalıyor
Kendi ateşini yakar olmuşlar