Kar kış rüzgar ayaz demeden büyümüş
Yüreğine gömdüğü çiçek tohumları
Ağzından fışkırıyor
Konuşurken saçılıyor etrafa taçlar yapraklar
Bilse de engelleyemeceğini
Bir yolu olmalı diyor durdurmanın
Ve ağzını kapatıyor elleriyle sımsıkı
Sonra
Her tarafı saran keskin bir papatya kokusu
Kayıt Tarihi : 30.12.2008 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okuyucusunu duygulandıran bu şiiri paylaşıma sunan değerli şairi kutluyorum
TÜM YORUMLAR (2)