Dünyanın dengesi ben değilim

Sonunda oldu işte,
Boşaldı zembereğinden sabrım
Sıktığım dişler unufak
Dağıldı tespih taneleri gibi,
Tuzbuz oldu geçmişim geleceğim,
Bastırdığım arzularım özlemlerim,
Fırladılar yıldırımlar gibi yuvalarından.
Dünyanın dengesi ben değilim,
Çıktım yörüngemden,
Belli değil nerede parçalanacağım
Artık ben ben değilim.
Oysa ne güzel başlamıştım güne,
Bilemiştim bıçaklarımı iyiliğe güzelliğe,
Çirkinlikleri kötülükleri tepeleyecektim
Yalanı dolanı silecektim yeryüzünden
Akarına dönecekti sular
Bir damla suda boğulmayacaktı insanlık,
Bir zalimin tiranlığında yok olmayacaktı canlar
Zehirler zerk edilmeyecekti masumların damarlarına
Çocukların yaprak gibi sararmayacaktı benzi,
Sütle dolacaktı anaların memeleri

Kan emiciler, kan sülükleri
Talan ettiniz bütün kıtaların ekmeğini, havasını, suyunu
Patlamak üzere aç mideleriniz
Sonunuz yakın cezanızı çekeceksiniz
İnecek tepenize açlığınızın ihaneti
Rahat olduğunuzu sanmayın yaldızlı saraylarınızda
Zembereğinden boşaldı tanrının gazabı
Kaçacak delik aramayın boşuna
Geçti af dileme saati
Amazonlar oldu akıttığınız kanlar,
Ummanlar gibi geliyor, örtecek lanetli bedenlerinizi,
Temizleyecek bıraktığınız pisliklerden,
Yörüngesinden çıkardığınız dünyayı.

Yüksel Özbek
10 Nisan 2008